dinsdag 25 november 2014

Resultaten tentoonstelling

De tentoonstelling van de Eerste Voorburgse Kanarievogel Vereniging "De Kanarievogel" was een groot succes!
Veel bezoekers en mooie vogeltjes waren aanwezig tijdens de 
3-daagse tentoonstelling in Groenrijk de Wilskracht.

Ook voor mij persoonlijk was het een zeer geslaagde tentoonstelling.
De vogeltjes hebben alle 6 gezongen en nog goed ook! Tot mijn en ieders verbazing was 1 van mijn vogels de Meesterzanger!!! 
Hij had de eerste prijs met 88 punten.
Super trots natuurlijk!

Zaterdag 13 december is de prijsuitreiking. Spannend!!!

Op zondag werd helaas de vogelgriep geconstateerd. Gelukkig mochten we de vogeltjes zondag middag nog mee naar huis nemen. 
Helaas zijn er meer bedrijven besmet geraakt, waardoor het vervoers- en tentoonstellingsverbod gehandhaafd bleef. Hierdoor is mijn 2e tentoonstelling in IJsselstein niet doorgegaan.

Ondertussen zitten mijn vogeltjes dus weer in een grote kooi, nog steeds prachtig te zingen! 
Nu begint de selectie voor de kweek volgend jaar. 
Moeilijk hoor, al die keuzes!

dinsdag 11 november 2014

De weg naar de tentoonstelling, deel 3

Het is bijna zover...
Komend weekend is mijn eerste tentoonstelling! 
Ik denk dat de vogeltjes er wel klaar voor zijn. Ze zingen in ieder geval erg mooi en flink door als ze moeten zingen. 
Ben echt trots op ze!

De tentoonstelling is op een bijzondere locatie, midden in Tuincentrum Groenrijk. Hieronder de tentoonstellingsposter:
Ik ben erg benieuwd en heb er erg veel zin in!

Maar voor het zover is moet er nog wel wat gebeuren.
De training is in volle gang. De vogeltjes staan door het hele huis heen uit volle borst te zingen. Soms met wat herrie om hun heen, dan weer met volledige stilte en dan weer met veel activiteit rondom ze.
Hier staan ze op tafel mooi te zingen.
Thuis kennen ze de situatie nu wel. Ook het gezin is bekend. 
Om ze uit hun "comfort zone" te halen, heb ik ze een dagje meegenomen naar school. Hier waren zo'n 20 vreemde mensen die om ze heen stonden en vol bewondering keken en luisterden. Dat was heel eventjes wennen, maar daarna zongen de vogeltjes toch weer hun mooiste lied. Leuk, ik was weer helemaal trots! 
Zo trots als een kanariepauw hihi.
Zoals ik eerder al schreef hebben we een mooie transportkoffer gemaakt waar ze in vervoerd gaan worden naar de tentoonstelling. Maar deze zag er een beetje saai uit. 
Nou is mijn moeder heel creatief en heeft zij de koffers met mooie inkt en stempels versiert.
In opperste concentratie bezig
Klaar!!

Dus nu zijn de vogels er helemaal klaar voor! Morgen nog even alles poetsen, vogeltjes in bad en dan mogen ze donderdag ingebracht worden. Dus nog even goed oefenen en dan moeten ze hun best gaan doen. Maar dat komt vast goed!

maandag 27 oktober 2014

De weg naar de tentoonstelling, deel 2

Welke vogels selecteer je voor een tentoonstelling?
Ik had al besloten 6 enkelingen in te sturen voor de tentoonstelling, maar welke moet je kiezen?
Een aantal waren meteen duidelijk. Mijn blauwe timbrado, en mijn nummers 1 en 2 moeten zowiezo mee.
Na een middagje bij mijn vogeltjes te hebben gezeten, werd steeds duidelijker welke andere 3 er mee mogen.

Dan begint de training. Dus mijn vogeltjes mogen de trainingskooien in en komen dan op zolder in een mooie kast te staan die af te sluiten is met een verduisterend gordijn of luxaflex.

Maar toen ontstond er een probleem. Ik ging onverwachts afgelopen week een weekje weg. Wat doe je dan met de training? En met de overige 17 vogels?
Gelukkig was een medekweker zo aardig om mijn vogeltjes in huis te halen en op ze te passen tijdens mijn afwezigheid. Ook zou hij het trainen overnemen, zodat dat gewoon door kon gaan.
De tentoonstellingsvogeltjes gingen in de wedstrijdkooitjes, de overige vogels in de broedkooien. Maar voor dit kon, moest alles eerst goed schoongemaakt worden! Een groot karwei, maar altijd wel weer fijn om die kooien zo schoon te zien.


Dus ik met mijn vader in 2 auto's naar deze kweker, had hij een aparte kamer leeggemaakt waar ze konden staan. Luxe hoor!

Net heb ik de vogeltjes weer opgehaald en gaan we weer verder met de training. Ze hebben zich netjes gedragen en goed gezongen. Hopelijk gaat de rest van de training ook goed en gaan ze mooi zingen op de tentoonstelling. Spannend!

zondag 5 oktober 2014

De weg naar de tentoonstelling, deel 1

Je besluit als kweker mee te doen aan een tentoonstelling. 
En dan?

In een boek had ik al gelezen dat ik mijn vogels moet gaan trainen, welke kooien ik nodig had en hoe dat verder in zijn werk gaat.

Maar ja, waar haal je die zangkooien vandaan? En welke zijn de goede? Er zijn meerdere soorten...

Na wat heen en weer gemail en informatie opvragen en zoeken kwam ik bij de juiste winkel uit die de goede zangkooien had. 
3 dagen na het bestellen had ik ze binnen. 
Wow wat zijn ze klein! Maar wel erg leuk, mijn eigen eerste echte zangkooien!
6 stuks, om mee te beginnen. Even uittesten hoe dat allemaal gaat, wie weet dat ik volgend jaar dan met meer vogels mee kan doen.
Om ze te vervoeren had ik ook een echte transportkoffer nodig. Maar die zijn best prijzig, dus gaf iemand mij het advies om deze zelf te maken. Dat zou een stuk goedkoper zijn. 
Ook kan ik dan koffers maken waar ze per 3 in gaan, omdat ik mijn vogels als enkelingen in ga sturen. De normale koffers zijn per 4, werd mij verteld. 

Dus ik heb mijn vader heel lief aangekeken, hij is wat dat betreft veel handiger dan dat ik ben.
Na een paar dagen denkwerk, hout shoppen en zagen en spijkertjes slaan, mag het resultaat er zeker zijn! 
Ik heb nu 2 hele mooie transportkoffers om trots op te zijn!



Spannend! De volgende stap gaat de selectie van de vogels zijn. Daar ga ik snel mee aan de slag. In het volgende bericht zal ik hierover schrijven.

zondag 21 september 2014

Sepia

Sepia is een bekend iets onder vogelhouders. 
Dit is de inwendige schelp van de zeekat waar kalk inzit die de vogeltjes nodig hebben voor de bloedsomloop en voor het aanmaken van de eitjes. 

Deze Sepia is te koop in elke dierenwinkel of winkel die dierenbenodigdheden verkoopt. 
Soms kan je ze zelfs oprapen op het strand! Dan heb je natuurlijk de beste kwaliteit.

Ikzelf koop de sepia op de markt. Daar hebben ze hele grote en verse sepia, waar mijn vogels altijd graag aan knabbelen.
Laatst had ik een primeur! Mijn vogeltjes hadden de eerste sepia helemaal leeg geknabbeld. Echt leuk om te zien hoe zo'n sepia er dan aan de binnenkant uit ziet. Ik wilde dit toch eventjes delen.

De komende tijd ben ik druk bezig met de deelname aan mijn eerste tentoonstelling. Daarom zal ik regelmatig een bericht plaatsen over mijn ervaringen rondom de voorbereidingen en de tentoonstelling zelf.

maandag 1 september 2014

Adviezen

Een aantal keren kreeg ik vragen over welke voeding en dergelijke ik mijn vogels geef. Dit zette ik dan uitgebreid op de mail zodat diegene het later nog kon nalezen. 
Laatst was ik bij iemand op bezoek die vorig jaar een vogeltje heeft overgenomen. Hij gaf aan dat ik mijn adviezen maar eens op mijn blog moest zetten, omdat er blijkbaar weinig over algemene verzorging van deze kanaries bekend is.

Hier onderstaand staat de informatie over dat de kanarie bij mij gewend is te krijgen. Mijn ervaringen zijn dat de vogeltjes het hier goed op doen en ook mooi en gezond blijven. Dat is tenslotte waar we het voor doen! 
Elk vogeltje is anders, dus de gegeven hoeveelheden kan per vogel verschillen.

Zijn er aanvullingen of dingen die u anders zou doen? Laat mij het maar weten, ik leer nog elke dag bij!

Voeding en drinken:
  •  Kanariezaad van Prestige, Versele-Laga. Per vogel krijgen ze bij mij 3 theelepels per 2 dagen
  • 1 tot 2 keer per week een klein wit bakje met eikrachtvoer van Orlux Gold Patee
  • Grit, wat aangevuld word als het op is
  • Elke dag vers water. Tijdens de rui om de dag 1 druppel multivitaminen in het drinkwater. Af en toe wordt het water aangezuurd met appelazijn.

Extra:
  • Klein stukje appel zonder schil (1cm)
  • Of een klein stukje groente of ander fruit (1cm)
  • Geen sla word vaak door andere kwekers gezegd., hierdoor kan de vogel diarree krijgen. Bij mij krijgen ze af en toe een klein stukje sla, vinden ze heerlijk. Zolang het niet teveel is, kan het geen kwaad. Een kwestie van goed in de gaten houden!

Let erop dat de groenten en het fruit eerst goed gewassen worden in verband met pesticiden.

Overig:
  • Bodembedekking Corbo korrels. Dit zijn gedroogde maiskorrels, welke weinig troep geven, vocht goed opnemen, geen geurtjes afgeven en waar de vogel lekker tussen kan scharrelen
  • Een stukje sephia. Dit bevat een hoop mineralen die de vogel nodig heeft, en kan hier de snavel aan slijpen zodat deze niet te lang wordt
  • Om de dag een badje. Ook dit vinden ze erg fijn
  • Het aantal lichturen verschilt. Op dit moment gaat de vogel met het dag-nacht ritme mee. In de winter heeft de vogel  10-12 uur licht
  • De temperatuur die de vogel gewend is  tussen de 15 en 25 graden in. Iets warmer of kouder is niet erg, maar als het verschil in 1 keer te groot is, is er kans dat de vogel in de rui schiet
  • De vogels staan ook een paar keer buiten, alleen als het warm isen er bijna geen wind staat. Dan staat de kooi een klein stukje in de zon zodat de vogels het niet te warm krijgen maar wel lekker kan zonnen
Heel af en toe krijgen ze een snoepstok, maar eigenlijk alleen de pubers in de volieres. Dit geldt hetzelfde voor trosgierst. 

Uiteraard zijn de hoeveelheden eikrachtvoer, lichturen en soorten groenten en fruit anders tijdens de kweekperiode. 


maandag 18 augustus 2014

Mooie jonge kanarieman uit 2014

Te koop: Mooie kanarieman uit 2014.

Pukkie en Mukkie zijn de trotse ouders van dit vogeltje welke op 11 mei uit zijn eitje is gekropen.

Hij is al goed aan het oefenen met zingen. Het is een vriendelijk vogeltje die op zoek is naar een gezellig huisje.
Hij is geringd en heeft het nr: 5TJT-14-14
Stuur maar een mailtje naar kanariekwekerdenise@gmail.com als je interesse hebt, 
of iemand kent die interesse heeft in deze mooie zangkanarie.

donderdag 14 augustus 2014

Eigenwijs

Soms zijn vogeltjes zo eigenwijs...
Een tijdje terug, toen het laatste nest van de timbrado's nog bij papa en mama zat, wilde mama een nieuw nest gaan bouwen.
Omdat ik dit niet meer wilde, heb ik het nest weggehaald. 

De kleintjes waren hier nog niet helemaal aan toe en zochten dus alternatieven voor het nest. Wat is een goed surrogaat nest? Een etensbakje gevuld met zaad!
Na even op het randje zitten, heeft hij de grote stap gezet en dook in het zaadbakje om daar lekker te gaan liggen.
Ik heb het vogeltje er ongeveer 5x uitgehaald, maar hij bleef terugkruipen. Zelfs mama mocht niet eten, hij ging niet opzij. 

Uiteindelijk heb ik nog een voerbakje opgehangen zodat mama ging eten. Ook in dit bakje heeft hij een aantal keren gezeten, het leek wel alsof hij het deed om mama te pesten!
Dit heeft 1,5 dag geduurd, daarna bleef hij netjes op stok.

Heel bijzonder en natuurlijk erg leuk om het te zien haha!


dinsdag 22 juli 2014

Plantje

Op Facebook las ik dat iemand een bloempot met aarde gevuld had, en daar zaad en onkruidzaad in gezaaid had. Laagje aarde erover en het groeide erg snel uit tot plantjes. 
Dit werd 1x per maand in de volière gezet, de vogels waren er dol op!

Ik heb toen nagevraagd welk zaad hij gebruikte, en dit was gewoon vogelzaad. Hmm dacht ik, zou dat echt zo snel uitgroeien tot een volle bloempot met plantjes?
We hebben snel een potje gepakt, gevuld met aarde en hier wat kanariezaad in gestrooid wat over was na de schoonmaak van de kooien. Weer een laagje aarde eroverheen, en een drupje water erbij.

En ja hoor! Opeens kwamen er sprietjes tevoorschijn!
Deze foto is van 14 juli. 2 Dagen later was het al een stuk groter gegroeid!
16 juli

17 juli: ook na 1 dag was het verschil duidelijk zichtbaar
Vandaag, 22 juli.
De vogeltjes hebben er vandaag lekker van kunnen knabbelen. Ieder hebben ze een halve spriet gekregen om te kijken hoe ze het vonden. Ik heb er niets meer van terug gevonden. Dit houden we er dus in als extraatje voor de vogeltjes. Zij zijn er blij mee, dat maakt mij ook een blij mens!

zondag 13 juli 2014

De vijand

Eksters... 
We kennen allemaal de verhalen van leeggeroofde nesten en verdwenen of verminkte kanaries. Meestal komt men er dan later achter dat er een ekster is langs geweest. 

Laatst las ik een verhaal op internet van iemand die een nest in een buitenvolière had zitten. Dit nest was leegeroofd, de pop was nog oké maar de man lag dood op de bodem. Later bleek dat de man had gevochten voor zijn nest en voor zijn pop, maar had helaas niet gewonnen van de ekster.

Ik heb geen volière buiten, maar als het mooi weer is mogen mijn vogeltjes wel even buiten staan. Dit vinden ze helemaal geweldig! Een klein stukje in de zon zodat ze lekker kunnen zonnen, de rest schaduw zodat ze het niet te warm krijgen. 

Wat ook erg leuk om te zien is, als er een vogel overvliegt en iedereen in 1 keer muisstil blijft zitten en pas beweegt als het zeker weten 10 minuten rustig is. Knap hoor, dat instinct.

Afgelopen week was het weer zo'n mooie dag, dus hup! Alle kooien naar buiten. 

Ik was binnen even bezig en opeens hoor ik een hoop gerinkel. Ik kijk op, en ja hoor! Zit er zo'n mooie grote ekster bovenop de voliere die ik naar buiten gerold had. Waaaaaah! 
Ik ben meteen met een hoop herrie naar buiten gestormd, hij vloog meteen weg.
Pfieeeuww... Was net op tijd! Alle vogeltjes zaten zo laag mogelijk in de kooi, angstig naar boven te kijken. Toen ik erbij was, gingen ze weer rustig verder waar ze mee bezig waren. 

Ik ben ze niet meer uit het oog verloren, dit was een wijze les. 
Mijn vogels staan niet meer alleen buiten!

zondag 29 juni 2014

De mannen Mikkie en Mukkie

Er zou nog geschreven worden over de nieuwe man die ik gekocht had.
Deze man is een blauwe timbrado kanarie, soort zang classico en heet Mikkie. De vader is blauw van kleur, de moeder wit.
Hij zingt erg mooi! Je kon horen dat hij nog wel moet oefenen, maar ik was onder de indruk.
Een week of 2 nadat ik hem bij Pukkie had weggehaald omdat het koppelen niet lukte, ging het niet zo lekker met hem. 
Als ik in de buurt was maakte hij een apart geluidje. Ik dacht dat dat zijn manier was om mij te begroeten. Na een tijdje maakte hij dat geluid steeds meer, en ging hij minder zingen. 

Op een gegeven moment had hij zelfs 's avonds een piepende ademhaling. Ik wist dat er iets mis was, hij zong niet meer en als hij probeerde te zingen kwam er weinig geluid meer uit. 
Hij werd steeds meer schor en had het duidelijk vaak benauwd.

Na vitamines, antibioticakuren en andere medicijnen tegen parasieten en mijten geprobeerd te hebben, ging het alleen maar slechter met hem. Hij ging dikkig zitten, overdag kreeg hij een piepende ademhaling en hij had geen stem meer. 

Ik wilde hem niet langer laten lijden en heb hem naar Theo gebracht om hem uit zijn lijden te verlossen.
Wonder boven wonder zei Theo dat hij het zonde vond nu in te grijpen en dat hij hem nog wel een kans wilde geven. Hij mocht blijven logeren, kreeg een mooi kooitje, zaad, water en medicijnen. 
Ik ben toen weer naar huis gegaan, zonder vogeltje. Hopelijk wordt hij beter, maar ik had er een hard hoofd in....

Na 2 weken sprak ik Theo weer. Het ging goed met Mikkie! 
Hij heeft zelfs in de zon geprobeerd te zingen en ziet er goed uit. Ik was helemaal blij, maar wilde nog niet teveel hoop hebben. Na de vorige medicijnkuren ging het ook 2 dagen goed en daarna was het weer helemaal mis.
Het leek Theo beter als Mikkie bij mij thuis verder zou opknappen dus ben ik hem weer gaan ophalen.
WAUW! Wat een verschil! Hij kletst weer en was enthousiast door het kooitje aan het springen. Over het stokje, er onderdoor, het kon hem niet gek genoeg zijn. Die heb ik weer mee naar huis genomen.

Eenmaal in zijn eigen kooi zat hij weer heel mooi rank en slank, en was hij lekker aan het kletsen. 
De dag erna ging hij zelfs weer zingen! 
Ik ben helemaal happy met hem!
Tot nu toe is hij flink aan het oefenen met zingen, met de dag wordt hij helderder en wordt hij actiever. Jeej! Hij heeft zelfs lekker in het zonnetje zitten zonnen. Te leuk om te zien!
Ik ben nu op zoek naar een mooie pop zodat ik volgend jaar ook met hem kan gaan kweken. Als het goed is, heb ik een groene timbradopop uit de kweek van dit jaar, en ga ik die met hem koppelen. Kan niet wachten haha!

En dan mijn andere man, Mukkie.
Het ging erg goed met hem na de kweek. Helaas na een tijdje ging hij dik zitten, en niet zo'n beetje ook. O nee he... 
Niet de volgende man die ziek word.. 
Ik heb hem meteen vitaminen gegeven en op dieet gezet, dus hij kreeg niets extra's buiten het gewone zaad, krachtvoer en water.
 Na 2 dagen ging het niet beter. Zijn ontlasting was ook echt niet goed, grijs van kleur en ik bleef de bergen om de 2 dagen wegscheppen. Ik heb hem toen in een kleinere kooi gezet. Omdat ik hem daarvoor moest vangen, voelde ik dat er iets echt niet goed was. Hij was erg dik, en helemaal zacht. 
Toen ik de veren aan de kant blaasde, zag ik alleen maar vet zitten!!! Mukkie was moddervet geworden! Dat betekende een nog strenger dieet. Ik heb het zaad afgewogen en hem zonder krachtvoer gezet. Nou hopen dat het helpt.
Ik bleef twijfelen of ik genoeg deed om hem te helpen, en heb toen de hulp van Theo gevraagd. 
Hij zei dat hij op een strenger dieet moest maar dat afvallen op die manier misschien te lang zou duren en hij dood kon gaan. 
Ik kreeg het advies een superstrengdieet te geven en daar ben ik gelijk mee begonnen.

2 dagen later heb ik hem weer gevangen, en ja hoor! Hij was nog maar half zo dik en de poepjes werden ook beter!
Nu staat hij nog steeds op dat dieet, tot het vet echt bijna weg is. Hij voelt zich wel weer beter, zit minder dik en gaat ook weer zingen. Pfieeuw.
Dus al met al ben ik heel blij met deze 2 mannen, al maken ze het me niet al te makkelijk de laatste tijd. Als ze maar weer beter worden en nog even bij mij blijven, de rest maakt me niet uit.

dinsdag 24 juni 2014

De jonkies

Wat een goede kweekresultaten dit jaar!
Hier een aantal foto's van de kleintjes, gemaakt op de hand voordat ze op stok gingen.

Pukkie en Mukkie nest 1:
Links: Koptelefoon (nr. 7)
Rechts: Bontje (nr. 6)

Pukkie en Mukkie nest 2:
Rechtsboven: Bontje (nr. 11)
Linksboven: Ukkie (nr. 12)
Rechtsonder: Blondie (nr. 13)
Linksonder: Witstaartje (nr. 14)

Timmie en Tammie nest 1:
5 verschillende timbrado kleintjes. 
Van linksboven naar rechtsonder nr. 1, 2 (heeft een witte staart), 3, 4 en 5

Timmie en Tammie nest 2:
Dit zijn 3 vogeltjes omdat 3 eitjes kapot waren gegaan. 
Van linksboven naar rechtsonder nr. 8, 9 en 10.

Timmie en Tammie nest 3:
5 vogeltjes uit een nest van 9 eitjes. 1 kleintje is overleden, de andere eitjes waren kapot of leeg. 
Van linksboven tot rechtsonder: nr. 15, 16, 17, 18 en 19.

zondag 15 juni 2014

De nesten

Een week nadat ik de timbrado's had was Tammie onrustig. Heen en weer aan het schuifelen en met het takje trosgierst in de weer. Wil ze dan nu al een nest bouwen? Na advies van Theo toch een nest aangeboden. En ja hoor, de bouw begon. 5 prachtige eieren werden er gelegd. 
De eerste werden geboren en wat werd er goed voor ze gezorgd! En waar ga je die jongen weer laten? Na wat nadenken en brainstormen kwamen we tot de beslissing dat we de zolder gaan verbouwen zodat er een kast kan staan waar 4 kunststof deelbare kooien in kunnen. Dan hebben we (voorlopig) genoeg ruimte.

Mijn eerste koppel Pukkie en Mukkie hadden inderdaad een onbevrucht nest. Het nest dat ze erna hadden gemaakt was ook volledig onbevrucht.
Ik heb ze toen uit elkaar gehaald. Schreeuwen dat ze deden naar elkaar! Werd er gek van. Heb toen een nieuwe man in huis gehaald voor Pukkie, ze accepteerde hem wel, maar vond hem niet lief. Ze werd een beetje stil, kletste niet en vloog niet zo enthousiast als ze altijd deed. Zucht. 

Uiteindelijk merkte ik dat dit niet ging werken. In de tussentijd had Mukkie op een streng dieet op zolder gestaan, en was goed afgevallen. Hij zag er prachtig uit, mooi glad in de veren en zong regelmatig. De vetbult is er nog wel, die krijgen we niet weg denk ik. Toen de moeilijke keuze gemaakt om de nieuwe man en Pukkie weer te scheiden en Mukkie weer bij Pukkie te plaatsen. Ze waren helemaal blij! Er werd weer gekletst, gezongen, gevlogen en hij voerde haar weer. Ik ben blij dat ik die beslissing gemaakt heb.

Op een gegeven moment wilde ze weer een nest bouwen. Ik heb deze maar aangeboden en binnen de kortste keren lagen er 3 eitjes in. In de tussentijd had de timbradopop ook weer eitjes, maar zij was apart gezet omdat ze ging plukken. Het eerste eitje heb ik dus bij Pukkie gelegd, en wilde dit ook met het tweede eitje doen zodat ze in ieder geval babies had. Dat gunde ik haar zo.

Alleen er kwam geen tweede eitje. Kijk ik naar het nest jongen, zie ik opeens iets geks. Ik duik tussen de jongen en ja hoor! Daar lag ook een ei. Waarschijnlijk was ik dus te laat met de timbradopop verhuizen! Dit eitje was nog tot mijn grote verbazing heel, en warm en zwaar! Dus deze heb ik snel bij het andere koppel gelegd.
In totaal had Tammie 6 eitjes gelegd, en in het nest daarna nog eens 9! In totaal hebben de timbrado's dit jaar 13 jongen gekregen,
Pukkie en Mukkie hadden nog een succesvol nest met 4 jongen. In totaal hebben zij dit jaar 7 jongen gekregen.

Deze moesten allemaal ook nog eens geringd worden. Helaas hebben 2 kleintjes hun ring verloren, maar de overigen hebben hun ring allemaal netjes om. Dit heb ik voor het eerst gedaan, dus dat was erg spannend. Met trillende handjes zo'n klein ringetje om zo'n klein pootje doen, dat is nog een heel gedoe! Gelukkig ging dat goed en het resultaat mag er zijn.


In het volgende bericht staan de resultaten van deze nesten en wat er met de nieuwe kanarieman gebeurd is

zondag 8 juni 2014

Mijn mannetje...

Ja en toen…. Ik ontdekte dat het met Mukkie niet zo lekker ging. Hij was erg dik, maar zong wel. Ik heb de overbuurman die ook vogeltjes kweekt erbij gehaald, hij heeft even gekeken en zag dat er een grote bult op de borst van de man zat. Nee he.. niet weer een mooie kanarieman verliezen in een korte tijd?? 
Meteen heb ik een mailtje gestuurd naar een kweker in Tilburg, hij gaf aan dat het Lumps kon zijn of een abces. 

Ik ben erg zuinig op mijn man, dus heb de volgende dag een vogeldierenarts gebeld. 
Ik kon hier gelukkig snel terecht en hij vertelde mij dat het om een grote vetbult ging. Ik kon kiezen, of een operatie, of het aankijken en ander zaad proberen. Een operatie was erg duur en hij zong en vloog nog goed, dus ik nam het risico en koos voor het andere zaad. Dit at hij natuurlijk niet, dus dan maar rustigjes aan proberen te geven door het te vermalen door het huidige zaad en bij het eigeel aan te bieden. 
Pukkie vond het wel lekker, maar hij at er niet echt van.

Toen brak het jaar 2014 aan en kwam het kweekseizoen er weer aan. Ditmaal beter voorbereidt gingen we met zijn allen weer van start. Het eerste nest waren 3 eitjes. Na 15 dagen broeden was er nog niets. Ojee, mijn man zal door die bult (die naar mijn idee iets gegroeit was) toch niet onvruchtbaar geworden zijn of iets?

Toen bleek er een vogelshow in Boskoop te zijn. Daar ben ik gaan kijken om te zien wat er op dit moment op de markt is. 
Bij mijn pop kan namelijk niet de eerste de beste man!

Daar leerde ik Theo Beerenfenger kennen. Ik vertelde hem over mijn man met zijn vetbult en hij keek mij aan en zei dat het inderdaad zo kon zijn dat mijn man niet lang meer mee gaat. Maar hij had een heel mooi koppel bij zich en die mocht ik wel kopen van hem. Echte timbrado’s zei hij. Maargoed waar moet ik ze laten? Dus heb nee gezegd. 

Eenmaal thuis vertelde ik dit verhaal aan mijn ouders, hoe meer ik vertelde hoe enthousiaster ze werden! Zucht, waarom heb ik ze niet toch meegenomen??
Toen ben ik op zoek gegaan naar een telefoonnummer, misschien was die Theo nog op de show en had hij de vogels nog! Via via via ben ik aan zijn thuisnummer gekomen. Ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en ben gaan bellen. 
Theo zelf nam op! Hij was net thuis en had de vogels nog. 
Hij moest wel lachen dat ik spijt had van mijn keuze en ik kon ze meteen komen ophalen. Pfieuw!

Ik in de auto met mijn vader naar Theo. Eenmaal daar kregen we een rondleiding door zijn vogeldomein. Wauw! Wat zijn die vogeltjes mooi! En wat zingen ze prachtig! We kregen uitgebreid informatie over zijn vogels en waar ze vandaan kwamen enzo. Ik dacht bijna dat ik mijn moeder kon bellen dat we bleven eten haha. Was erg leuk! Uiteindelijk waren we uitgekletst en gingen de vogeltjes in mijn reiskooitje. Toen viel mijn mond helemaal open, we kregen er zelfs stambomen bij!!! 
Ik was compleet onder de indruk en stond daar in huis bijna te stuiteren van blijdschap.

Snel naar huis, dan kan het koppeltje in een kooi. Maarja, hoe ga je deze weer noemen? Timbrado’s worden in de volksmond timmies genoemd en daarom heb ik de man Timmie genoemd. Hoe noem je dan de pop, die naam moet er wel bij passen. Tammie! Toen had ik ineens 2 koppels in 2 volieres.
Tammie heeft de blauwe ring, erachter zit Timmie.

Maargoed, de man zingt niet? Een timbrado die niet zingt? Heb ik weer dacht ik. Theo stelde me gerust, hij gaat echt wel zingen zei hij.

Wil je weten hoe het verder liep met dit koppel en Mukkie? Volgende week het vervolg...

vrijdag 30 mei 2014

Toen werden het er steeds meer....

Mijn koppeltje vond elkaar wel erg lief! O jee, en nu? 
Via een blog op internet ben ik in contact gekomen met een kanariekweker uit Tilburg. Hij heeft mij verder geadviseerd dat ik dus een nest moest regelen en alles wat daarbij kwam kijken. 
Er werd mij wel op het blog verteld dat dit nest waarschijnlijk zou mislukken, de vogels waren ten slotte nog maar 8 en 9 maanden oud.

Toen ik het nest in de kooi had gehangen, werd er eerst heel apart naar gekeken. Na een paar dagen begon de bouw. Wat een leuk gezicht! Kan er wel uren naar kijken. Van het een kwam het ander, en ja hoor, er kwamen 3 prachtige eitjes in het nest te liggen. Pukkie zat trots op het nest, Mukkie voerde haar goed en paste op de eitjes als zij er even vanaf was. 
Na 13 dagen ongeduldig wachten, kwam de eerste uit. Wow wat een lelijk wormpje haha. Er volgde er al gauw nog 2. Wat waren ze trots! Er werd druk gevoerd en voor de kleintjes gezorgd, die al gauw uitgroeide tot 3 prachtige kanaries.
"Blondie". Ik heb heel lang gedacht dat het een pop was, maar het werd een stoere vent hihi.

"Bontkraagje", kwam het laatste het nest uit, maar werd de brutaalste man van de kooi. 

"Witvleugeltje". De jongste van de 3, een heel mooi popje, lijkt qua karakter erg op haar moeder.

Ja en nu? Waar laat je ze? 
Er kwam weer een nestje, ditmaal met 4 eitjes. Toen heb ik nog een voliere besteld, deze kwam helaas wat laat binnen. Er waren toen al 3 eitjes uitgekomen. Ik heb in mijn onwetendheid de boel verhuisd, en waar ik voor vreesde gebeurde. Mijn man ging het nest slopen en de pop bleef er vanaf. Na een paar uur heb ik de jongen uit hun lijden moeten verlossen, zelf helemaal teleurgesteld in deze fout. Maar hier kan ik alleen maar van leren, volgende keer niet meer doen zeiden wij tegen elkaar.

In de nieuwe voliere kwam weer een nestje, 3 nesten kon goed werd er gezegd op het blog. Weer 4 eitjes, en ja hoor, 4 prachtige wormpjes! Ik kon er uren naar kijken, hoe ze gevoerd werden, hoe er voor gezorgd werd en hoe ze opgroeiden. Dit ging erg goed, ik heb er ook voor gezorgd dat alle 7 jongen een goed tehuis kregen en heb ook nog foto’s en filmpjes van de nieuwe eigenaren mogen ontvangen.

De oudste "Senior". Een mooie man, met een erg symmetrische tekening.

"Sneeuwbal". Een stoere man die al erg goed kon zingen na 3-4 maanden. De enige waar ik echt spijt van heb dat ik hem verkocht heb. Hij lijkt bijna een kopie van zijn vader.
 "Witveertje". Een prachtig mooie man met een witte veer in de staart. 
 "Ukkie". De jongste van de 4 en de enige pop. Zij werd slecht gevoerd toen mama uit de kooi gehaald was in verband met plukken van de veren. Met alle risico's van dien hebben we haar terug gezet bij haar moeder. Ze werd vol gestampt met voer, dusdanig veel dat het haar snaveltje weer uitliep. Er kon echt niets meer bij!

Al met al een prachtig koppel met prachtige kinderen in 2013. Kon al niet meer wachten tot dit jaar, om te zien wat er voor kids uit zouden komen. Maar dat liep eventjes anders.. Later daar meer over....

zondag 25 mei 2014

Toen werden het er 2...

Helaas na een half jaar vond ik Tweety totaal onverwachts op de bodem. Er was een knopje omgezet leek het, tijdens het scharrelen is hij ermee gestopt. Helemaal verdrietig was ik.
Omdat de vorige zoektocht vrij lang duurde, ben ik diezelfde dag nog begonnen met zoeken naar een mooie kanarieman. 
Het was meteen raak bij een particuliere kweker waar ik dezelfde avond nog mocht gaan kijken!

Hij had er 1 bij die mij erg aansprak, die wilde ik wel. “Is het een man” vroeg ik? “Ja hoor mevrouw, hij singt, hij singt echt heel mooi”. Nou prima, die ging dus lekker met mij meer naar huis.

Hij was nog erg jong, en ik gaf hem de naam Pukkie, omdat hij nog zo klein was.
Af en toe probeerde hij wat te zingen leek het, maar hij zong niet echt door. Zou het dan toch een pop zijn?

Na lang twijfelen ben ik op zoek gegaan naar nog een kanarie, 
1 die zeker weten wel zong. In een dierenspeciaalzaak hing boven de kassa een prachtige bonte man die heel erg mooi zong. Na lang twijfelen, want ik had tenslotte al een kanarie, heb ik hem toch maar meegenomen. Bij mijn zus een kooitje geleend, en snel het vogeltje erin. 

Huh? Pukkie ging zomaar sjansen met mijn nieuwe man?! 
De nieuwe man ging meteen zingen voor Pukkie en die wist niet hoe er gereageerd moest worden. O jee, mijn vermoedden klopte dus! Hij singt niet, hij legt ei! Pukkie is een popje. De nieuwe man heeft toen de naam Mukkie gekregen. 


Na 2 weken zo naast elkaar te hebben gestaan kwam de kamervoliere binnen die ik voor ze had besteld. 
Eindelijk konden ze bij elkaar! Ze konden niet wachten. Hij werd in de voliere meteen onrustig, ik begreep er niets van. 
Uiteindelijk vond hij wat hij zocht, een korreltje zaad. Dit ging hij meteen aan haar voeren! Liefde op het eerste gezicht. 
Ik was, en ben nog steeds, helemaal trots!