zondag 29 juni 2014

De mannen Mikkie en Mukkie

Er zou nog geschreven worden over de nieuwe man die ik gekocht had.
Deze man is een blauwe timbrado kanarie, soort zang classico en heet Mikkie. De vader is blauw van kleur, de moeder wit.
Hij zingt erg mooi! Je kon horen dat hij nog wel moet oefenen, maar ik was onder de indruk.
Een week of 2 nadat ik hem bij Pukkie had weggehaald omdat het koppelen niet lukte, ging het niet zo lekker met hem. 
Als ik in de buurt was maakte hij een apart geluidje. Ik dacht dat dat zijn manier was om mij te begroeten. Na een tijdje maakte hij dat geluid steeds meer, en ging hij minder zingen. 

Op een gegeven moment had hij zelfs 's avonds een piepende ademhaling. Ik wist dat er iets mis was, hij zong niet meer en als hij probeerde te zingen kwam er weinig geluid meer uit. 
Hij werd steeds meer schor en had het duidelijk vaak benauwd.

Na vitamines, antibioticakuren en andere medicijnen tegen parasieten en mijten geprobeerd te hebben, ging het alleen maar slechter met hem. Hij ging dikkig zitten, overdag kreeg hij een piepende ademhaling en hij had geen stem meer. 

Ik wilde hem niet langer laten lijden en heb hem naar Theo gebracht om hem uit zijn lijden te verlossen.
Wonder boven wonder zei Theo dat hij het zonde vond nu in te grijpen en dat hij hem nog wel een kans wilde geven. Hij mocht blijven logeren, kreeg een mooi kooitje, zaad, water en medicijnen. 
Ik ben toen weer naar huis gegaan, zonder vogeltje. Hopelijk wordt hij beter, maar ik had er een hard hoofd in....

Na 2 weken sprak ik Theo weer. Het ging goed met Mikkie! 
Hij heeft zelfs in de zon geprobeerd te zingen en ziet er goed uit. Ik was helemaal blij, maar wilde nog niet teveel hoop hebben. Na de vorige medicijnkuren ging het ook 2 dagen goed en daarna was het weer helemaal mis.
Het leek Theo beter als Mikkie bij mij thuis verder zou opknappen dus ben ik hem weer gaan ophalen.
WAUW! Wat een verschil! Hij kletst weer en was enthousiast door het kooitje aan het springen. Over het stokje, er onderdoor, het kon hem niet gek genoeg zijn. Die heb ik weer mee naar huis genomen.

Eenmaal in zijn eigen kooi zat hij weer heel mooi rank en slank, en was hij lekker aan het kletsen. 
De dag erna ging hij zelfs weer zingen! 
Ik ben helemaal happy met hem!
Tot nu toe is hij flink aan het oefenen met zingen, met de dag wordt hij helderder en wordt hij actiever. Jeej! Hij heeft zelfs lekker in het zonnetje zitten zonnen. Te leuk om te zien!
Ik ben nu op zoek naar een mooie pop zodat ik volgend jaar ook met hem kan gaan kweken. Als het goed is, heb ik een groene timbradopop uit de kweek van dit jaar, en ga ik die met hem koppelen. Kan niet wachten haha!

En dan mijn andere man, Mukkie.
Het ging erg goed met hem na de kweek. Helaas na een tijdje ging hij dik zitten, en niet zo'n beetje ook. O nee he... 
Niet de volgende man die ziek word.. 
Ik heb hem meteen vitaminen gegeven en op dieet gezet, dus hij kreeg niets extra's buiten het gewone zaad, krachtvoer en water.
 Na 2 dagen ging het niet beter. Zijn ontlasting was ook echt niet goed, grijs van kleur en ik bleef de bergen om de 2 dagen wegscheppen. Ik heb hem toen in een kleinere kooi gezet. Omdat ik hem daarvoor moest vangen, voelde ik dat er iets echt niet goed was. Hij was erg dik, en helemaal zacht. 
Toen ik de veren aan de kant blaasde, zag ik alleen maar vet zitten!!! Mukkie was moddervet geworden! Dat betekende een nog strenger dieet. Ik heb het zaad afgewogen en hem zonder krachtvoer gezet. Nou hopen dat het helpt.
Ik bleef twijfelen of ik genoeg deed om hem te helpen, en heb toen de hulp van Theo gevraagd. 
Hij zei dat hij op een strenger dieet moest maar dat afvallen op die manier misschien te lang zou duren en hij dood kon gaan. 
Ik kreeg het advies een superstrengdieet te geven en daar ben ik gelijk mee begonnen.

2 dagen later heb ik hem weer gevangen, en ja hoor! Hij was nog maar half zo dik en de poepjes werden ook beter!
Nu staat hij nog steeds op dat dieet, tot het vet echt bijna weg is. Hij voelt zich wel weer beter, zit minder dik en gaat ook weer zingen. Pfieeuw.
Dus al met al ben ik heel blij met deze 2 mannen, al maken ze het me niet al te makkelijk de laatste tijd. Als ze maar weer beter worden en nog even bij mij blijven, de rest maakt me niet uit.

dinsdag 24 juni 2014

De jonkies

Wat een goede kweekresultaten dit jaar!
Hier een aantal foto's van de kleintjes, gemaakt op de hand voordat ze op stok gingen.

Pukkie en Mukkie nest 1:
Links: Koptelefoon (nr. 7)
Rechts: Bontje (nr. 6)

Pukkie en Mukkie nest 2:
Rechtsboven: Bontje (nr. 11)
Linksboven: Ukkie (nr. 12)
Rechtsonder: Blondie (nr. 13)
Linksonder: Witstaartje (nr. 14)

Timmie en Tammie nest 1:
5 verschillende timbrado kleintjes. 
Van linksboven naar rechtsonder nr. 1, 2 (heeft een witte staart), 3, 4 en 5

Timmie en Tammie nest 2:
Dit zijn 3 vogeltjes omdat 3 eitjes kapot waren gegaan. 
Van linksboven naar rechtsonder nr. 8, 9 en 10.

Timmie en Tammie nest 3:
5 vogeltjes uit een nest van 9 eitjes. 1 kleintje is overleden, de andere eitjes waren kapot of leeg. 
Van linksboven tot rechtsonder: nr. 15, 16, 17, 18 en 19.

zondag 15 juni 2014

De nesten

Een week nadat ik de timbrado's had was Tammie onrustig. Heen en weer aan het schuifelen en met het takje trosgierst in de weer. Wil ze dan nu al een nest bouwen? Na advies van Theo toch een nest aangeboden. En ja hoor, de bouw begon. 5 prachtige eieren werden er gelegd. 
De eerste werden geboren en wat werd er goed voor ze gezorgd! En waar ga je die jongen weer laten? Na wat nadenken en brainstormen kwamen we tot de beslissing dat we de zolder gaan verbouwen zodat er een kast kan staan waar 4 kunststof deelbare kooien in kunnen. Dan hebben we (voorlopig) genoeg ruimte.

Mijn eerste koppel Pukkie en Mukkie hadden inderdaad een onbevrucht nest. Het nest dat ze erna hadden gemaakt was ook volledig onbevrucht.
Ik heb ze toen uit elkaar gehaald. Schreeuwen dat ze deden naar elkaar! Werd er gek van. Heb toen een nieuwe man in huis gehaald voor Pukkie, ze accepteerde hem wel, maar vond hem niet lief. Ze werd een beetje stil, kletste niet en vloog niet zo enthousiast als ze altijd deed. Zucht. 

Uiteindelijk merkte ik dat dit niet ging werken. In de tussentijd had Mukkie op een streng dieet op zolder gestaan, en was goed afgevallen. Hij zag er prachtig uit, mooi glad in de veren en zong regelmatig. De vetbult is er nog wel, die krijgen we niet weg denk ik. Toen de moeilijke keuze gemaakt om de nieuwe man en Pukkie weer te scheiden en Mukkie weer bij Pukkie te plaatsen. Ze waren helemaal blij! Er werd weer gekletst, gezongen, gevlogen en hij voerde haar weer. Ik ben blij dat ik die beslissing gemaakt heb.

Op een gegeven moment wilde ze weer een nest bouwen. Ik heb deze maar aangeboden en binnen de kortste keren lagen er 3 eitjes in. In de tussentijd had de timbradopop ook weer eitjes, maar zij was apart gezet omdat ze ging plukken. Het eerste eitje heb ik dus bij Pukkie gelegd, en wilde dit ook met het tweede eitje doen zodat ze in ieder geval babies had. Dat gunde ik haar zo.

Alleen er kwam geen tweede eitje. Kijk ik naar het nest jongen, zie ik opeens iets geks. Ik duik tussen de jongen en ja hoor! Daar lag ook een ei. Waarschijnlijk was ik dus te laat met de timbradopop verhuizen! Dit eitje was nog tot mijn grote verbazing heel, en warm en zwaar! Dus deze heb ik snel bij het andere koppel gelegd.
In totaal had Tammie 6 eitjes gelegd, en in het nest daarna nog eens 9! In totaal hebben de timbrado's dit jaar 13 jongen gekregen,
Pukkie en Mukkie hadden nog een succesvol nest met 4 jongen. In totaal hebben zij dit jaar 7 jongen gekregen.

Deze moesten allemaal ook nog eens geringd worden. Helaas hebben 2 kleintjes hun ring verloren, maar de overigen hebben hun ring allemaal netjes om. Dit heb ik voor het eerst gedaan, dus dat was erg spannend. Met trillende handjes zo'n klein ringetje om zo'n klein pootje doen, dat is nog een heel gedoe! Gelukkig ging dat goed en het resultaat mag er zijn.


In het volgende bericht staan de resultaten van deze nesten en wat er met de nieuwe kanarieman gebeurd is

zondag 8 juni 2014

Mijn mannetje...

Ja en toen…. Ik ontdekte dat het met Mukkie niet zo lekker ging. Hij was erg dik, maar zong wel. Ik heb de overbuurman die ook vogeltjes kweekt erbij gehaald, hij heeft even gekeken en zag dat er een grote bult op de borst van de man zat. Nee he.. niet weer een mooie kanarieman verliezen in een korte tijd?? 
Meteen heb ik een mailtje gestuurd naar een kweker in Tilburg, hij gaf aan dat het Lumps kon zijn of een abces. 

Ik ben erg zuinig op mijn man, dus heb de volgende dag een vogeldierenarts gebeld. 
Ik kon hier gelukkig snel terecht en hij vertelde mij dat het om een grote vetbult ging. Ik kon kiezen, of een operatie, of het aankijken en ander zaad proberen. Een operatie was erg duur en hij zong en vloog nog goed, dus ik nam het risico en koos voor het andere zaad. Dit at hij natuurlijk niet, dus dan maar rustigjes aan proberen te geven door het te vermalen door het huidige zaad en bij het eigeel aan te bieden. 
Pukkie vond het wel lekker, maar hij at er niet echt van.

Toen brak het jaar 2014 aan en kwam het kweekseizoen er weer aan. Ditmaal beter voorbereidt gingen we met zijn allen weer van start. Het eerste nest waren 3 eitjes. Na 15 dagen broeden was er nog niets. Ojee, mijn man zal door die bult (die naar mijn idee iets gegroeit was) toch niet onvruchtbaar geworden zijn of iets?

Toen bleek er een vogelshow in Boskoop te zijn. Daar ben ik gaan kijken om te zien wat er op dit moment op de markt is. 
Bij mijn pop kan namelijk niet de eerste de beste man!

Daar leerde ik Theo Beerenfenger kennen. Ik vertelde hem over mijn man met zijn vetbult en hij keek mij aan en zei dat het inderdaad zo kon zijn dat mijn man niet lang meer mee gaat. Maar hij had een heel mooi koppel bij zich en die mocht ik wel kopen van hem. Echte timbrado’s zei hij. Maargoed waar moet ik ze laten? Dus heb nee gezegd. 

Eenmaal thuis vertelde ik dit verhaal aan mijn ouders, hoe meer ik vertelde hoe enthousiaster ze werden! Zucht, waarom heb ik ze niet toch meegenomen??
Toen ben ik op zoek gegaan naar een telefoonnummer, misschien was die Theo nog op de show en had hij de vogels nog! Via via via ben ik aan zijn thuisnummer gekomen. Ik heb toen de stoute schoenen aangetrokken en ben gaan bellen. 
Theo zelf nam op! Hij was net thuis en had de vogels nog. 
Hij moest wel lachen dat ik spijt had van mijn keuze en ik kon ze meteen komen ophalen. Pfieuw!

Ik in de auto met mijn vader naar Theo. Eenmaal daar kregen we een rondleiding door zijn vogeldomein. Wauw! Wat zijn die vogeltjes mooi! En wat zingen ze prachtig! We kregen uitgebreid informatie over zijn vogels en waar ze vandaan kwamen enzo. Ik dacht bijna dat ik mijn moeder kon bellen dat we bleven eten haha. Was erg leuk! Uiteindelijk waren we uitgekletst en gingen de vogeltjes in mijn reiskooitje. Toen viel mijn mond helemaal open, we kregen er zelfs stambomen bij!!! 
Ik was compleet onder de indruk en stond daar in huis bijna te stuiteren van blijdschap.

Snel naar huis, dan kan het koppeltje in een kooi. Maarja, hoe ga je deze weer noemen? Timbrado’s worden in de volksmond timmies genoemd en daarom heb ik de man Timmie genoemd. Hoe noem je dan de pop, die naam moet er wel bij passen. Tammie! Toen had ik ineens 2 koppels in 2 volieres.
Tammie heeft de blauwe ring, erachter zit Timmie.

Maargoed, de man zingt niet? Een timbrado die niet zingt? Heb ik weer dacht ik. Theo stelde me gerust, hij gaat echt wel zingen zei hij.

Wil je weten hoe het verder liep met dit koppel en Mukkie? Volgende week het vervolg...