Het wonder van het jaar 2019

Wat een bijzonder jaar is het geworden, 2019.

Ik heb bij de vogels iets heel bijzonders mee mogen maken. 

Misschien kennen jullie het verhaal al een beetje, dus excuses als ik in de herhaling val. Om het verhaal compleet te maken zal ik bij het begin beginnen.

November 2018 was niet de beste tijd voor mijn vogeltjes. Mankie, mijn blauwe timbradoman, was erg ziek. Hij zat in zijn kooi, alleen, en leek continu de boel om zich heen te scannen. Als je eerst tegen hem praatte, kletste hij gezellig terug. Nou leek hij ineens in de leegte te turen en reageerde hij niet meer.

Nadat ik hem in een kooitje beneden heb gezet, werd het alleen maar erger. Van links naar rechts scande hij de omgeving continu af. Hij kon zijn zaad en drinken niet zelfstandig vinden en reageerde niet op ons gekwebbel tegen hem. Het zal toch niet..... Het leek wel alsof hij blind was!

Omdat we geen verbetering zagen, heb ik hem opgepakt en meegenomen naar de dierenarts hier in de omgeving. "Gelukkig" liet hij daar ook zin scangedrag zien en kon de arts het goed bekijken. 

Conclusie: het is iets neurologisch, maar om nou een MRI te doen bij een kanarie...? Advies werd: afwachten, het kan slechter worden, beter worden of zo blijven. Er werd mij geadviseerd om hem in de volière te zetten en te hem in de gaten te houden. Zijn algehele conditie was nog best goed, dus daar hoefde ik mij geen zorgen om te maken. 

De volière vond ik zelf wat drastisch, hij zat duidelijk niet stevig op de stok en hij kon net zijn eten en drinken vinden in de kooi waarin hij zat. Dus hup, in de huiskamer met de kooi op een kruk waar we hem goed in de gaten konden houden. 

En ja hoor! Meneer knapte iets op. Hij leek wat minder te gaan scannen en twiet af en toe weer terug op ons geklets tegen hem. 

We hebben toen besloten hem weer even op zolder te zetten, bij de andere vogels in de buurt. Misschien knapt hij daar ook van op!

Maar nee, meneer ging weer depressief op 1 plek zitten in de kooi, en reageerde nergens meer op. Dus ja, wat doe je dan? Weer naar beneden, gezellig bij ons in de buurt. 

Heel langzaam leek hij steeds meer op te knappen. Maar zodra we een andere kooi probeerden, of de bodem van zijn huidige kooi verschoonden, was het weer scannen. Maar er wat vooruitgang!

Na een tijdje begon hij ook steeds meer op ontdekking te gaan in zijn kooi. Hij vond zelfstandig de lekkere appeltjes en blaadjes sla. In het begin dat we dit weer gaven aan hem, leek hij eerst te snuffelen voordat hij ze kon vinden, maar later keek hij er ook weer meer gericht naar. Zou hij dan toch niet blind zijn??

Op een gegeven moment was het weer tijd om de kooi schoon te maken. Wij met klamme handjes de kooi op tafel gezet, krantje etc. in de aanslag zodat hij zo snel mogelijk weer terug kon op zijn vertrouwde plekje. He??? Wat gebeurt er nu? Meneer kletst gewoon door en lijkt zelfs wat te gaan zingen! 

Dus voorzichtig de kooi van de bodem afgetild en snel weer terug op het krantje zodat we de bodem konden schoonmaken. En ja hoor, dhr. kletst vrolijk verder!

Toen de ultieme test, de rest van de kooi was namelijk ook hard toe aan een schoonmaakbeurt. Nou, dat ging prima!

Wij stonden te springen in de kamer van blijdschap, zou het dan toch nog goed komen met mijn knappe man?

Na een paar dagen spring ik ineens midden in een gesprek met kennissen overeind. Wat hoor ik nu?? Hij zingt!! Ik ging bijna meezingen van enthousiasme. Wat goed!

Zo langzamerhand in de tijd ging hij steeds meer zingen en vertoonde hij eigenlijk geen scangedrag meer of slechtziendheidsgedrag.

Na lang wikken en wegen moest, vanwege de grote hoeveelheid jongen tijdens de kweek, de kleine volière weer in gebruik genomen worden. Hier zouden maar 3 jongen inkomen tot de andere groot genoeg waren. Zou Mankie hierbij kunnen?? We hebben hier lang over getwijfeld maar omdat het zo goed met hem gaat, namen we de gok.

Ik zie mij er nu nog staan, klamme handjes, lege volière, mankie in mijn hand (snel nageltjes knippen) en hop! De volière in. 

Meteen de 3 jonkies erbij, en ik ben ernaast gaan zitten om te kijken wat er ging gebeuren.

Hmm.... scangedrag.....

Hij was duidelijk even de weg kwijt. Vloog tegen de tralies op, plofte op de grond en hing bijna ondersteboven aan het plafond. Mijn hart klopte in mijn keel, als dit maar goed gaat...

Ineens gaat 1 van de jongen naar hem toe terwijl hij op de bodem volop zat te scannen. Dat was ook erg spannend! En he? Wat doet die kleine van 8 weken oud? Prikt Mankie 2x tegen de snavel, gaat even tegen hem aanzitten en doet weer 3 hupjes achteruit. Mankie kijkt hem aan, en stopt met scannen. 

De andere 2 jongen mochten ook niet in de buurt komen van dit kleintje. Heel bijzonder! Mankie kreeg de rust om even rustig rond te kijken. 

Ineens gaat het kleintje de lucht in van stok naar stok, alsof hij voordoet wat Mankie moet doen.

Ik heb met stomme verbazing zitten kijken naar dit schouwspel. 

Uiteindelijk zat Mankie op 1 van de lagere stokken. Ik ben toen weer weggegaan om ze even de rust en ruimte te geven.

Toen ik 's avonds weer bij ze ging kijken, zat Mankie op de bovenste stok, tegen het kleintje aan te slapen. Wauw!

Sindsdien gaat het super. Af en toe had hij nog wat last van scangedrag, vooral als hij veel prikkels kreeg of ergens van schrok. Maar nu is hij de koning van de volière, heeft 8 jongen bij zich zitten die de drukte zelf zijn en hij houdt zich erg goed. Hij ziet er goed uit, vliegt de volière door alsof hij nooit anders gedaan heeft en bijt lekker van zich af als dit moet. Hij gedraagt zich alsof er nooit wat gebeurd is, alleen is hij niet meer gaan zingen. Maar dat is niet erg, als hij zich maar fijn voelt in de volière.

Inmiddels is hij wat in de rui, maar kijkt je recht aan, vertoont geen scangedrag meer en is lekker in beweging. 

Al met al, een wonder!

De grote renovatie

Ja ja, het is zover! In mijn vorige bericht heb ik het over een geheim project. Inmiddels heb ik van een aantal al vragen ontvangen wat dat project dan is. Andere vogels? Andere kweekmethode? Ik heb hier stiekem wel een beetje om moeten lachen. Niemand zat goed!

Omdat het project nu af is, kan ik het bekend maken! 

Zoals de meeste wel weten heb ik mijn timbrado's binnen in huis. De kweekkooien zijn verlicht met dimbare Ledverlichting, en de volières staan in de huiskamer met de jongen erin.

Omdat de timbrado's van die enthousiaste vogels zijn, werd het wel erg onrustig in de huiskamer. Dan niet te spreken over alle rotzooi die ze kunnen maken!

Dus daar moest een oplossing voor komen. Maarja, waar laat je ze dan?

In de vogelkamer was geen plek meer want daar staan allerlei kasten met spullen van het bedrijf van mijn ouders dat ze vroeger hadden. En vaak brengt brengt een volière ook een heleboel kosten met zich mee...

Maargoed, dromen mag en zoals het in de huidige situatie was vonden de vogels het ook prima, dus ik kon rustig doordromen en sparen. 

In de tussentijd heb ik de tweedehands websites in de gaten gehouden, en samen met mijn vader zijn we af en toe gaan kijken of er weer wat nieuws tussen stond.

Ineens kwam mijn vader naar mij toe gerent met kijk eens!? Een mooie hoek volière, die wat groter was dan de volières die ik tot nu toe had staan. De plaats waar hij kon staan hadden we al bedacht, maar toen reageerde de verkoper dat hij die avond iemand had die hem zou kopen, dus helaas...

Eind november kwam mijn vader weer langs met een volière die hij toevallig tegenkwam op een andere website. Wauw! Die zag er goed uit! Het was wel een stuk rijden maar ik werd met de minuut nieuwsgieriger. We zijn de hele avond bezig geweest met meten, maar de kasten moesten dan toch uit de vogelkamer! Ojee... Ik heb mijn ouders met mijn beste puppy-ogen aangekeken en ja hoor, het zou mogelijk zijn! Het zou wel wat tijd kosten maar alles moest toch uitgezocht worden. Dit moest dan maar wat sneller dan de bedoeling was haha.

Nadat we contact hebben opgenomen met de verkoper konden we begin december langskomen. Wat doe je dan? Gokken dat hij uit elkaar kan? Een aanhangwagen huren? We zijn voor het laatste gegaan en hup de auto in, op weg naar de volière.

Wat was het slecht weer! Veel wind, en de regen bleef maar vallen! Maargoed, mijn vader en ik waren op een missie en die ging lukken ook!

Eenmaal bij de verkoper konden we redelijk droog staan in zijn schuur om even goed te bekijken en na te denken. Er moesten toch wel wat dingen opgeknapt worden. De volière stond in een grote houden stellage buiten, met een mooi dak erop. De houten stellage was gemaakt van tuinhout en schuttingpalen, dus die zat goed in elkaar. 

We hebben de beslissing genomen om hem mee te nemen, en thuis goed te bekijken wat er aan veranderd moest worden. We stonden immers nog steeds half in de stortregen!

Het dak eraf halen was al een heel gedoe, maar het lukte met de juiste gereedschappen. Toen konden we de volière er in zijn geheel uittillen en in de aanhangwagen zetten. "Dat past wel" zeiden we voor we wegreden nog tegen elkaar. We hadden 2cm speelruimte haha. 

Maar toen.... de rest van de stellage moest ook nog uit elkaar. Dat heeft wat breek- en zaagwerk vereist, maar na een uurtje waren we weer onderweg naar huis.

Eenmaal thuis moesten we die volière nog in de tuin krijgen. Dat betekende, op een karretje, om het huizenblok heen, krappe bocht bij de schutting en in de tuin neerzetten. Dat lukte nog wel, maar toen die zware hardhoutenkast die onder de volière stond.... Gelukkig zagen wat buren ons staan klungelen met die kast en kwam de versterking al snel aangelopen. Ik kreeg nog het advies van de buurvrouw: "soms moet je toegeven dat we dit aan mannen moeten overlaten". Nou, ze had gelijk! Dat ding was niet te tillen.

Uiteindelijk stond alles op zijn plek. We hebben alles opgemeten en bekeken, to do lijstje gemaakt en snel afdekken met plastic zodat hij tegen de wind beschermd stond.

Binnen alles uitgetekend en de brainstormsessies konden beginnen!

Mijn ouders hebben heel hard gewerkt om de kasten leeg te krijgen, maar dat kost toch een hoop tijd. Mijn planning dat de vogels erin konden lag in het voorjaar, zodat de jongen er direct na de kweek in kunnen vliegen. 

Waar begin je mee als je een volière gaat opknappen?

Met shoppen!

Op de Mondial COM in Zwolle vonden we heel mooi gaas en bakjes voor in de volière dus die hadden we in huis. Ook nieuwe verlichting voor de vogelruimte was binnen!

Na weer wat teken en denkwerk kwamen we erachter dat er best veel gedaan moest worden. De hardhoutenkast konden we niet naar boven krijgen, dus er moest iets anders op bedacht worden. De oplossing: een stellingkast. Dan kunnen daar mooi alle vogelspulletjes onder, ligt alles ook weer fijn bij elkaar in plaats van door het hele huis verspreidt. 

De stellingkast moet natuurlijk ook goed beschermd worden tegen ongedierte, dus die hebben we stevig in de parketlak gezet. De randen hebben we ingesmeerd met houtlijm, daar kruipt dus echt niets meer in. 

Toen moest de volière uit elkaar. Ojee, alles zat ook keurig vastgekit. Dit was dus best een gedoe voor alles uit elkaar was en goed bekeken kon worden. Op een zonnige dag heb ik alles staan afspoelen met water en een paar dagen later alles staan soppen en schuren. Wauw, de onderdelen kwamen er als nieuw onder het sop vandaan!

Daarna begon eigenlijk pas het echte werk, de volière zelf. 600 keer naar de bouwmarkt op en neer voor de juiste schroeven, boutjes, moertjes, zagen en boren (ja, ik kan overdrijven haha) maar stukje bij beetje kwam de volière in zicht. 

Eerst het buitenframe in elkaar, Wauw wat wordt hij groot!

Daarna het gaas in de frames, en ik moet zeggen voor het feit dat dit onbekend materiaal is en we nooit gaas ergens tegenaan vast gemaakt hebben, ziet het er super uit!

Het dak moest er daarna op. We hebben trespa platen op maat laten zagen zodat het er netjes uit kwam te zien, het plafond dat er oorspronkelijk bovenop lag, was kapot dus die moest vervangen worden. 

Met deze trespa platen hebben we ook de ombouw van de onderkast gemaakt. 

Maar dat plafond vastmaken was nog best een gedoe! Want het frame beweegt natuurlijk, daar zit veel speling in en het was te zien dat het niet perfect recht was allemaal, wat het nieuwe plafond natuurlijk wel was! Dus voor we die er goed op hadden liggen en vast konden maken, waren we een paar uurtjes verder maar het resultaat mag er zijn!

Toen de stokken bevestigen, voorframes erin en tadaaaaa er staat een volière!

Wauw.......

Hij was precies op tijd klaar! De eerste jongen en 1 volwassen man mochten de volière in. Dat was even schrikken voor ze, zoveel ruimte! Maar nu zijn ze lekker aan het spelen, vliegen, eten, drinken en natuurlijk ook ruzie maken. Dus toppie!

Afgelopen weekend hebben we ook de verlichting opgehangen, wat vitamine D uitstraalt zodat de vogels (omdat ze binnen zitten) toch een soort van zonlicht krijgen. Het ziet er echt super uit!

Ik ben tevreden, en zo te zien mijn vogels en ouders ook. Hopelijk komen in de toekomst veel vogeltjes in!

COM Mondial 2019

In het vorige bericht dat ik had geschreven, had ik net 3 mannen weggebracht naar de COM Mondial 2019. Dit is het Wereldkampioenschap onder de vogeltjes.

25000 vogeltjes strijden naar om hun gouden, zilveren en bronzen plakken, uiteraard binnen hun eigen soort/categorie.

Zelf deed ik mee om een keer mee te doen met zo'n gigantische show en wedstrijd. Daarnaast had ik lage verwachtingen voor eventuele winst. Maar na de super resultaten op de BeNeDu begon het toch een beetje te kriebelen. Zou het toch kunnen??

Dus met spanning zat ik thuis te wachten en hoopte ik dat ze hun best zouden doen. Maandag netjes gewerkt, dus voldoende afleiding gehad. Dinsdag moest ik ook aan het werk, en in de pauze zag ik ineens meerdere vogelkwekers reageren over een uitslag van de COM wedstrijd. He? Op dinsdag om 10.30 uur 's ochtends al bekend? Het zou pas woensdag rond 12.00 uur bekend worden gemaakt. 

Dus ik snel, met een licht verhoogde hartslag het internet op. En ja hoor, de uitslag stond er al op!

Snel zoeken tussen al die mensen naar mijn eigen naam, het stond tenslotte niet op alfabetische volgorde. En ja, gevonden! 

Ze hebben alle 3 gezongen! Toppertjes! Helaas geen prijzen maar ik ben erg trots op ze (alweer :P).

Ze hebben het best goed gedaan, als je nagaat dat ze geen dag rust tussen de BeNeDu en het WK gehad hebben.

Maar dan begint pas echt het lange wachten... Ik mocht de vogels namelijk pas op zondag ophalen! Eerst was er natuurlijk nog de tentoonstelling, dus ik moest nog even geduld hebben.

Toen het eindelijk zondag was, ben ik samen met mijn ouders in de auto gesprongen en richting Zwolle gereden. Direct zodra we naar binnen konden, renden we door naar onze vogeltjes. In een donkere kamer (wat hoort bij zangkanaries) konden we ze maar net vinden en zien. Het leek erop dat ze er goed uitzagen, maar we zouden het pas definitief weten als we ze mee naar huis konden nemen. Eerst was nog tot 16.00 uur de tentoonstelling waar we ook nog even overheen wilde lopen.

We zijn daarna begonnen met shoppen. We hebben weer nieuwe drinkpijpjes enzo gevonden, dat is altijd handig. Ook hebben we geshopt voor een geheim project, maar daar zeg ik verder op dit moment nog niets over.

Toen zijn we doorgelopen naar de vogels. Wat veel en wat een diversiteit weer! Je kon wel zien dat de meeste het zat waren, die wilde duidelijk naar huis. Kapotte staarten, vermoeide slapende vogels of zelfs angstige vogels waren helaas geen uitzondering. Het was tijd voor ze om naar huis te gaan.

Nadat mijn moeder nog even heeft staan fluiten met een mooie kromsnavel, zijn we richting de zangafdeling gelopen om daar te wachten tot we de vogels meekregen.

En toen was het tijd om mijn vogeltjes op te halen. Hup de koffer in, op een tafeltje ze even goed bekijken en de auto in.

Na een tussenstop om nog wat vogels om te ruilen met een medekweker zijn we snel naar huis gereden..

De vogels zien er top uit! Complimenten voor de verzorging van de zangkanaries hoor!

Nu mogen ze rustig bijkomen. De nieuwe mannen zitten apart van de anderen ook te wennen in de huiskamer. Gezellig hoor, weer hele andere geluiden dan die we al hadden. Ik ben erg benieuwd daardoor wat het broedseizoen gaat brengen. Die gaat al snel van start, als ik zo naar mijn onrustige popjes kijk. Leuk!

Op naar een succesvol 2019 met weer mooie verhalen en verassingen. 

BeNeDu

Eindelijk was het dan zover.

Na een toch wat teleurstellende uitslag wat het aantal punten betreft, op de lokale vereniging (niet de gewonnen prijzen natuurlijk), gingen we met goede moed de training in voor de BeNeDu. 

Wat is de BeNeDu? Leuke afkorting he! Het betekend BElgie-NEderland- DUitsland.

Oftewel een wedstrijd voor Timbradoliefhebbers uit België, Nederland en Duitsland die dan tegen elkaar strijden voor de eer.

De training verliep erg soepel en goed. De vogels zag je elke dag vooruitgaan in de zang en werden ook met de dag fanatieker. Gelukkig gingen ze niet, zoals vorig jaar rond deze tijd, in de drift. Hierdoor bleef hun zang mooi en rustig.

Nou moet ik hier ook eerlijk benoemen dat ikzelf niet veel heb gedaan aan de training voor de wedstrijd. Ik was weinig thuis in verband met studie, toetsen en werk. Mijn ouders hebben veel van de training en verzorging van mij overgenomen. Dankjulliewel!

Op woensdag avond 2 januari heb ik de vogels (9 stuks) samen met mijn vader weggebracht. Spannend hoor, maar ik had er een goed gevoel bij toen we weg reden. Dat zegt natuurlijk niets, er zijn voldoende andere erg goede kwekers! 

De donderdag was erg spannend. Het liefste liet ik mijn patiënten op mijn werk met rust en stapte ik in de auto om naar de vogeltjes te gaan luisteren en kijken. Dit heb ik niet gedaan hoor! Maar heb het wel gedacht haha.

Vrijdag was een lange dag.... Eerst heb ik er voor gezorgd dat er voor de vogels die naar het WK gaan een schone kooi klaarstond en heb ik een kooitje gepakt voor wat vogeltjes die ik die avond zou mogen ontvangen. Daarna ben ik in de auto gestapt en naar Dordrecht gereden. 

Net op tijd kwam ik aan om de keuring van het laatste setje timbrado's mee te kunnen luisteren. Mooie vogeltjes hoor! Een stuk zachter dan die van mij... o jee... De spanning steeg....

Na een hapje, drankje, avondmaal en tombola was het dan ein-de-lijk zo ver. De bekendmaking van de winnaars en de prijsuitreiking.

Hier hoort nog een stukje informatie bij vooraf: sinds kort is er een scheiding in de timbrado wereld. Je hebt verschillende zang"stromingen": de Classico's en de Floreados. Mijn timbrado's behoren tot de Classico's. 

De keurmeester die op deze wedstrijd de vogels keurde was een Spanjaard. Leuk hoor, om een echte Spaanse mening te krijgen over de Spaanse Timbrado's hier in Nederland.

Maargoed, de uitslag.

Eerst werden de winnende stammen en enkelingen van de Floreados bekend gemaakt. De spanning steeg langzaam maar zeker. 

Toen werden de winnende stammen van de Classico's bekend gemaakt. Super goede punten, ik dacht nog, dat halen die van mij nooit! Jammer maar niets gewonnen.

De enkelingen werden bekend gemaakt en ja hoor! 3e plaats gewonnen met 88 punten!!! YEAH! Mijn gedachten waren: "goedzo, ik ben benieuwd wat de rest heeft gedaan maar we hebben in ieder geval een hele mooie prijs behaald".

Ik ging weer netjes zitten na 3 zoenen te hebben gehad van de keurmeester (in Spanje zijn de blijkbaar 2x zoenen gewent, dus dat was even grappig omdat wij Nederlanders natuurlijk 3x zoenen haha) en was erg tevreden met het behaalde resultaat.

De voorzitter begon uit te leggen dat de 1e en 2e gelijke aantal punten hadden (89 punten) maar 1 puntje verschil hadden in de complexe toeren en dat dit dus de doorslag gaf in welke vogel 1e en welke 2e was geworden.

De 2e prijs ging daarom naar..... MIJ!!!

Huh?? Wat gaaf! Maar niet meer verwacht!

Dus ik snel weer opstaan, 3x zoenen met de keurmeester en weer vol blijdschap terug op mijn stoel. Wie zou de 1e plek hebben bemachtigd? Spannend...

De voorzitter sprak: "De 1e plek gaat naar..... Denise!"

Dat kan niet! Wij hebben dus goud, zilver en brons gewonnen! WAUW!

Maar.... toen moest de meesterzanger nog bekend gemaakt worden. Maar omdat de stammen (waar ik niet aan mee deed) zo goed hadden gescoord, is 1 van die timbrado's ook meesterzanger geworden. 

Tja, je kan ook niet alles hebben he?

Haha nee hoor alle gekheid op een stokje, wat een verbazing! Wat ben ik tevreden. Er is dus door mijn vogels goud, zilver en brons behaald op een internationale wedstrijd! Pfff daar moet ik nu nog van bijkomen hoor!!

Na het uitgeven van de vogeltjes, hup de auto in en plankgas naar huis. Want.... de volgende dag moeten we 3 knapperds wegbrengen naar het WK (COM Mondial 2019). 

Ik was eerst van plan om over de BeNeDu en de COM in 1 bericht te schrijven, maar ik maak er nu 2 aparte berichten van. 

Op het moment van het schrijven van dit blogbericht zijn net 3 timbrado's weggebracht naar de COM, en moeten we een paar dagen wachten op de uitslag. Ik ben erg benieuwd, maar heb geen hoge verwachtingen. De buitenlandse vogels doen het ook altijd erg goed. We gaan het zien... duurt nog heeeeeeel lang (3-4 dagen).