Toen werden het er 2...

Helaas na een half jaar vond ik Tweety totaal onverwachts op de bodem. Er was een knopje omgezet leek het, tijdens het scharrelen is hij ermee gestopt. Helemaal verdrietig was ik.

Omdat de vorige zoektocht vrij lang duurde, ben ik diezelfde dag nog begonnen met zoeken naar een mooie kanarieman. 
Het was meteen raak bij een particuliere kweker waar ik dezelfde avond nog mocht gaan kijken!

Hij had er 1 bij die mij erg aansprak, die wilde ik wel. “Is het een man” vroeg ik? “Ja hoor mevrouw, hij singt, hij singt echt heel mooi”. Nou prima, die ging dus lekker met mij meer naar huis.

Hij was nog erg jong, en ik gaf hem de naam Pukkie, omdat hij nog zo klein was.

Af en toe probeerde hij wat te zingen leek het, maar hij zong niet echt door. Zou het dan toch een pop zijn?

Na lang twijfelen ben ik op zoek gegaan naar nog een kanarie, 
1 die zeker weten wel zong. In een dierenspeciaalzaak hing boven de kassa een prachtige bonte man die heel erg mooi zong. Na lang twijfelen, want ik had tenslotte al een kanarie, heb ik hem toch maar meegenomen. Bij mijn zus een kooitje geleend, en snel het vogeltje erin. 

Huh? Pukkie ging zomaar sjansen met mijn nieuwe man?! 
De nieuwe man ging meteen zingen voor Pukkie en die wist niet hoe er gereageerd moest worden. O jee, mijn vermoedden klopte dus! Hij singt niet, hij legt ei! Pukkie is een popje. De nieuwe man heeft toen de naam Mukkie gekregen. 

Na 2 weken zo naast elkaar te hebben gestaan kwam de kamervoliere binnen die ik voor ze had besteld. 
Eindelijk konden ze bij elkaar! Ze konden niet wachten. Hij werd in de voliere meteen onrustig, ik begreep er niets van. 
Uiteindelijk vond hij wat hij zocht, een korreltje zaad. Dit ging hij meteen aan haar voeren! Liefde op het eerste gezicht. 
Ik was, en ben nog steeds, helemaal trots!